سال 85 بود ومسجد درحال نوسازی بود. قرار شد به مناسبت میلاد با سعادت مولی الموحدین حضرت علی ابن ابیطالب(علیه السلام ) برنامه جشنی درساختمان نیمه کاره ودرحال نوسازی مسجد برگزارشود. مسجد مملو از جمعیت و مشتاقان اهل بیت عصمت وطهارت (علیهم السلام ) بود. یکی از موضوعات مطرح شده در این مراسم گزارش ساخت مسجد و درخواست مشارکت مردم ونمازگزاران برای ارایه و جمع آوری کمک های مالی برای تسریع درساخت مسجد بود.
پیرمرد نحیفی که با مشقت وسختی خود را به مسجد رسانده و در گوشه ای به روی صندلی نشسته بود، آرام به من گفت فردا یک سر بیایید منزل ما، درخواست وی را اجابت و فردای آن روز به منزلشان رفتم. منزلی ساده، کوچک اما با صاحبان دریا دل؛
حاج آقا شاهی وحاجیه خانم اکبری که قریب به نیم قرن دراین محله ساکن بودند میزبان بودند، خیلی ساده وبی پیرایه گفتند! ازاینکه نتوانستیم برای ساخت مسجد اقدام وکمک قابل توجهی نماییم، خجالت زده هستیم، اما تصمیم گرفتیم برای آینده مسجد تنها سرمایه خود که همین منزل هشتاد متری است، را وقف نماییم؛
همین! ذره ایی در تصمیم و کلامشان تردید و دو دلی مشاهده نمی شد وکاملا در این درخواست مصمم به نظر می رسیدند.همه مقدمات کار به سهولت و راحتی انجام شد و در شب مبعث پیامبرگرامی اسلام(صلی الله علیه و آله ) و درحضورامام جماعت وهیات امنای مسجد، وقفنامه پیشنهادی این زوج خیر قرائت وبه امضای حاضرین و شاهدین رسید. بر این اساس عواید حاصل از وقف منزل این زوج خیر برای مصارف ذیل تعیین شد:
پرداخت هزینه های جاری مسجد موسی بن جعفر(علیه السلام)
پرداخت هزینه برگزاری مراسم عزداری درمحرم وایام فاطمیه
کمک به محرومین وایتام تحت پوشش مسجد موسی بن جعفر(علیه السلام)
گفتنی است سند این وقفنامه در تاریخ9/6/85 دردفترخانه رسمی نیز تنظیم و به امضای واقفین محترم و مرحوم رسید.
دو سال بعد در سال 1387 حاج آقاخانعلی شاهی به رحمت الهی پیوست و زوجه گرامی ایشان حاجیه خانم اکبری درشب تحویل سال نو(1392 ) و در ایام فاطمیه به جوارحضرت حق شتافت.
آری زوج بی ادعایی که برای آخرت خود چراغی را روشن کرده و توشه ای فراهم نموده اند و همه چیز را برای مراسم های خودپیش بینی کرده بودند، ازمزارآماده وخریداری شده درسال 81 گرفته تاهزینه های مراسم ،که ازمحل باز پرداخت وجوه قرض داده شده این بانوی خیربه افراد گرفتار محل بازگردانده شده بود.
شادی روح این زوج خیر فاتحه وصلوات.
تصویر وقفنامه