چرا محرم؟!

پيش از اسلام عرب، جنگ در اين ماه را حرام مي‏دانست و ترك مخاصمه مي‏كرد؛ لذا از آن زمان اين ماه بدين اسم نامگذاري شد.1 و روز اوّل محرّم را اوّل سال قمري قرار دادند.2 در توضيح اينكه چرا ماه‏هاي ديگر كه جنگ در آنها حرام است، محرّم ناميده نمي‏شود مي‏توان گفت: چون ترك جنگ از اين ماه شروع مي‏شد به آن محرم گفتند.

اين ماه در مكتب تشيّع يادآور نهضت حضرت سيّد الشهدا و حماسه‏ي جاودان كربلاست.

اين ماه، يادآور دلاورمردي‏هاي ياران باوفاي اباعبداللّه‏ الحسين عليه‏السلام ، فداكاري‏هاي زينب كبري عليها‏السلام ، حضرت سجاد عليه‏السلام و همه‏ي اسراي كاروان امام حسين عليه‏السلام است. اين ماه، يادآور خطبه‏ها و شعارهاي آگاهي‏بخش سالار شهيدان، نطق آتشين حضرت زينب عليها‏السلام و خطابه‏ي غراي زين العابدين عليه‏السلام است.

اين ماه، يادآور استقامت حبيب‏بن مظاهر و شهادت عون و جعفر است.

آري اين ماه، ماه پيروزي حق بر باطل است.

محرم از منظر ائمه عليهم‏السلام

از امام هشتم شيعيان چنين نقل شده است:

«وقتي محرّم فرامي‏رسيد، پدرم خندان ديده نمي‏شد، حزن و اندوه تا پايان دهه‏ي اوّل بر او غالب بود و روز عاشورا، روز حزن و مصيبت و گريه ايشان بود.»3

همچنين حضرت امام رضا عليه‏السلام درباره‏ي عاشورا مي‏فرمايد:

«كسي كه عاشورا روز مصيبت و اندوه و گريه‏اش باشد، خداوند قيامت را روز شادماني و سرور او قرار خواهد داد.4

 

شب اوّل ماهِ محرم

1 ـ نماز: اين شب چند نماز دارد كه يكي از آنها به شرح ذيل است:

دو ركعت، كه در هر ركعت بعد از حمد، يازده مرتبه سوره‏ي اخلاص خوانده شود.

در فضيلت اين نماز چنين آمده است: «خواندن اين نماز و روزه داشتن روزش موجب امنيّت است و كسي كه اين عمل را انجام دهد، گويا تمام سال بر كار نيك مداومت داشته است.5

2 ـ احياي اين شب.6

3 ـ نيايش و دعا.7

 

روز اوّلِ محرم

اوّل محرّم هر سال اوّلين روز سال قمري است. از امام محمّد باقر عليه‏السلام روايت شده است: آن كه اين روز را روزه بدارد، خداوند دعايش را اجابت مي‏كند، همانگونه كه دعاي زكريا عليه‏السلام را اجابت كرد.8

دو ركعت نماز خوانده شود و پس از آن سه بار دعاي زير قرائت گردد:

«اللّهم اَنتَ الاِلهُ القَديمُ وَهذِهِ سَنَةٌ جَديدَةٌ فاسئلك فيها العِصْمَة مِنَ الشَيْطانِ والقُوَّةَ علي هذِهِ النَّفسِ الامّارة بالسُّوءِ»9

بارالها! تو خداي قديم و جاوداني و اين سال، سال نو است، از تو مي‏خواهم كه مرا در اين سال از شيطان حفظ كني و بر نفس اماره (راهنمايي كننده) به بدي پيروز سازي.

 

روز دوم محرّم

در چنين روزي كاروان امام حسين عليه‏السلام در سال 61 ه·· ق وارد سرزمين كربلا شد و با ممانعت لشكر حُرّ مجبور به توقّف در آنجا گرديد.10

 

روز سوم محرّم

از پيامبر اكرم صلي‏الله‏عليه‏و‏آله‏وسلم نقل شده است:

«هر كس در اين روز روزه بگيرد، خداوند دعايش را اجابت كند11»

در آن روز سپاه عمربن سعد وارد كربلا شد.

 

روز چهارم محرّم

بي‏نتيجه بودن مذاكره حضرت سيّد الشهداء عليه‏السلام با عمربن سعد براي وادار كردن لشكر وي به ترك جنگ و دعوت او و لشكرش جهت ملحق شدن به سپاه اسلام.

 

روز هفتم محرّم

روزه گرفتن مستحب است.

 

روز نهم محرّم

تاسوعاي حسيني، روز محاصره‏ي امام حسين و اصحابش در سرزمين كربلا توسط سپاه شمر.12

 

شب عاشورا

1 ـ چند نماز براي اين شب در روايات آمده است كه يكي از آنها چنين است:

چهار ركعت نماز كه در هر ركعت بعد از سوره‏ي حمد، 50 بار سوره‏ي اخلاص خوانده مي‏شود. پس از پايان نماز، 70 بار «سبحان اللّه‏ والحمدللّه‏ ولااله الاّاللّه‏ واللّه‏ اكبر ولاحول ولاقوة الاّ باللّه‏ العليّ العظيم» خوانده شود.13

2 ـ احياي اين شب كنار قبر امام حسين عليه‏السلام .14

3 ـ دعا و نيايش.15

 

روز عاشورا

1 ـ عزاداري بر امام حسين عليه‏السلام و شهداي كربلا، در اين مورد از امام رضا عليه‏السلام نقل شده است:

هر كه كار و كوشش را در اين روز، رها كند، خداوند خواسته‏هايش را برآورد و هر كه اين روز را با حزن و اندوه سپري كند، خداوند قيامت را روز خوشحالي او قرار دهد.16

2 ـ زيارت امام حسين عليه‏السلام 17

3 ـ روزه گرفتن در اين روز كراهت دارد؛ ولي بهتر است بدون قصد روزه، تا بعد از نماز عصر از خوردن و آشاميدن خودداري شود.18

4 ـ آب دادن به زائران امام حسين عليه‏السلام 19

5 ـ خواندن سوره اخلاص هزار مرتبه20

6 ـ خواندن زيارت عاشورا21

7 ـ گفتن هزار بار «اللّهم العن قتلة الحسين» عليه‏السلام 22.

منابع

1 ـ مصباح كفعمي، ص 509.

2 ـ فرهنگ عاشورا، ص 405، جواد محدثي.

3 ـ وسائل الشيعه، ج 5، ص 394، حديث 8.

4 ـ همان، حديث 7.

5 ـ بحارالانوار، ج 98، ص 333، وسائل الشيعه، ج 5، ص 294، حديث 1 مفاتيح الجنان، ص 286.

6 ـ مصباح المتهجد، ص 783.

7 ـ بحارالانوار، ج 98، ص 324.

8 ـ عروة الوثقي، ج 2، ص 243 ـ وسائل الشيعه، ج 7، ص 347، حديث 3.

9 ـ بحارالانوار، ج 98، ص 334.

10 ـ فرهنگ عاشورا، ص 406.

11 ـ عروة الوثقي، ج 2، ص 242 ـ وسائل الشيعه، ج 7، ص 348.

12 ـ وسائل الشيعه، ج 7، ص 339، حديث 1.

13 ـ همان، ص 295، حديث 4 و 5.

14 ـ بحارالانوار، ج 98، ص 340.

15 ـ همان، ص 338.

16 ـ بحارالانوار، ج 98، ص 43، حديث 5.

17 ـ كامل الزيارات، ص 174، حديث 5 و 6.

18 ـ وسائل الشيعه، ج 7، ص 338، حديث 7.

19 ـ كامل الزيارات، ص 174، حديث 5.

20 ـ وسائل الشيعه، ج 7، ص 339، حديث 8.

21 ـ كامل الزيارات، ص 174.

22 ـ مفاتيح الجنان، ص 289.

سيد عباس رفيعي‏پور


برگرفته از پایگاه تبیان